Koninklijk Belgisch Instituut voor Ruimte-AeronomieFysica en chemie van de atmosfeer van de Aarde en van andere planeten, en de kosmische ruimte.
Planetaire aeronomie
De buitenste atmosfeer is zichtbaar opgedeeld in verschillende banden op verschillende breedtegraden, wat resulteert in turbulentie en stormen langs de op elkaar inwerkende grenzen.
Radaronderzoek toonde een jong vlak oppervlak met bergen, vlakten, hoge plateaus, vulkanen, kammen en inslagkraters.
Venusmissies tonen ons duizenden vulkanen, goed bewaard door de atmosfeer van Venus.
Venus was een belangrijk doelwit voor ruimtemissies en sondes in de jaren '60, '70, '80, '90 en 2000.
Zwavelzuurregen op Venus verdampt vooraleer het het oppervlak van de planeet kan bereiken.
Van het rapporteren van een halo en donkere vlekken tot CO2 en andere gassen die met instrumentele technieken ontdekt zijn.
Seizoensveranderingen op de planeet Venus zijn erg beperkt vanwege de kleine axiale helling.
Venus vertoont fasen zoals die van de Maan. Galileo observeerde de fasen van Venus en bedreigde zo het systeem van Ptolemaeus dat gecentreerd was rond de Aarde.
De wetenschappelijke lading van ExoMars TGO bestaat uit vier instrumenten die de atmosferische gassen op Mars meten.
De draaiperiode van een planeet ten opzichte van zogenaamde vaste sterren en niet ten opzichte van de Zon.
Venuswolken (die zwavelzuur bevatten) zijn waargenomen in het Ultraviolet UV en Infrarood IR.
Het tijdsinterval tussen twee voorbijgangen van de Zon over de meridiaan, als gevolg van de rotatie van de Aarde.
Satelliet voor de studie van de chemische samenstelling van de atmosfeer in interactie met het oppervlak van Mars.
De ExoMars-missie bevindt zich sinds 2016 in een baan rond Mars. De wetenschappelijke doelen zijn onder andere het zoeken naar methaan en andere spoorgassen in de atmosfeer van de rode planeet.
Welke hoeveelheid en welk type water is aanwezig in de atmosfeer van Mars?
Vragen over de interne en externe kern van de planeet Venus blijven open: temperatuur, vloeistof, vaste stof analyses.
Atmosferen gloeien zowel overdag als 's nachts op door interactie van zonlicht met atomen en moleculen.
Een combinatie van instrumenten om de atmosfeer, de plasma-omgeving en het oppervlak van Venus in detail te bestuderen.
Eerste Europese missie naar de dichtstbijzijnde planetaire buur van de Aarde, Venus. Wetenschappelijke doelstellingen.
De wolkenlaag op Venus maakt één complete ronde van de planeet in 4,2 dagen, met windsnelheden van 540 km/u.
De rotatieperiode van Venus op haar eigen as is erg traag. Met een retrograde rotatie draait de planeet in 224,7 dagen om de Zon.
Jupiter is de vijfde planeet van de Zon en veruit de grootste. Het is een reuzenplaneet, waarvan de massa 318 keer die van de Aarde is.
De atmosferische samenstelling van Venus in percentages tonen 96,5% koolstofdioxide (CO2) en minder dan 3,5% stikstof (N2).
De atmosfeer van Venus bezit een dikke wolkenlaag die de planeet bedekt, op een hoogte van 30 tot 90 km.
De planeet Venus bezat vroeger grote hoeveelheden water dat volledig verdampt is. CO2 blijft over in de venusatmosfeer.
De zeer hoge oppervlaktetemperatuur van 474 °C varieert nauwelijks van de dagzijde tot de nachtzijde.
De twee planeten zijn zeer gelijkaardig, maar een gedetailleerde vergelijking laat de verschillen naar boven komen.
Door het zeer zwakke broeikasefect op Mars is de gemiddelde temperatuur slechts -63°C, met enorme verschillen tussen dag en nacht.
Buitenaardse atmosferen kunnen waardevolle informatie opleveren over onze eigen atmosfeer, zijn verleden en zijn toekomst.
Mars heeft een veel kleiner broeikaseffect dan de Aarde omdat er geen platentektoniek is en heel weinig vulkanisme.
De atmosfeer van Mars heeft geen beschermende ozonlaag en bevat 30 keer minder waterdamp van de atmosfeer van de Aarde.
De aeronomie is een multidisciplinaire wetenschap die de atmosferische omgeving bestudeert van zowel de Aarde als andere hemellichamen.
Vermits methaan op Aarde gelinkt is met micro-organismen zou de aanwezigheid van methaan op Mars een spoor kunnen zijn van vorig leven.
Pastelrode roze en roodbruine tinten op Mars zijn te wijten aan fijn stof, opgejaagd vanop het woestijnachtige oppervlak door krachtige windstormen.
